Afgelopen dinsdag hadden we bezoek van een energieadviseur. Na onze ambitie ‘nul op de meter’ te hebben gedeeld was zijn antwoord: het lukt altijd.

Het huis waar we in wonen is vlak na de tweede wereldoorlog gebouwd, in 1981 verbouwd, in 2001 kwam er CV, een nieuwe keuken en badkamer en werd er opnieuw gevoegd. In 2011 is de veranda aangebouwd.

Als eerste krijgen we de opdracht mee om te laten toetsen of er echt geen ruimte is in de spouw voor muurisolatie. Het dak blijkt, tegen de aanname in, toch enige isolatie te bevatten. En er lijkt voldoende ruimte te zijn voor warmte terugwin units, een optie die we zelf nog niet hadden bedacht.

Nu gaan we het rapport verder bestuderen en een lange termijn plan maken voor de uitvoering. De genoemde investeringen lijken me wat optimistisch, want zoals dat gaat met verbouwingen: ‘van het een komt het ander’, maar naast besparingen gaat het ook een bijdrage leveren aan de CO2 reductie en meer woongenot opleveren dus niet alles hoeft terugverdiend te worden in euro’s.

Wat goed van pas komt is de 10.000,- die aangevraagd kan worden omdat we in het aardbevingsgebied wonen in aanvulling op de reguliere subsidies voor verduurzaming. Voor EcoThesinge mocht ik een bijdrage leveren aan een artikel over subsidiemogelijkheden.